A, an, the – jak poprawnie ich używać?

Słowa a, an, the sprawiają nam Polakom niezły kłopot; głównie dlatego, że w języku polskim brak ich odpowiedników. W tłumaczeniach są one pomijane, choć można by się pokusić o zastosowanie w ich miejscu słów “jakiś” albo “ten”, bo mniej więcej to właśnie oznaczają. Przedimki (bo o nich mowa) pojawiają się przed rzeczownikami i choć niepozorne – sprawiają, że zdanie brzmi naturalnie i poprawnie. Dlatego warto zgłębić kilka zasad ich użycia, żeby brzmieć bardziej jak native. 😉

---

---

A oraz an

Tych przedimków używamy przed rzeczownikami policzalnymi i w liczbie pojedynczej. Uwaga, rzeczownik musi spełniać OBYDWA warunki. 

• This is a girl from my class. – To jest dziewczynka z mojej klasy.
• Bring me a pen and two pencils. – Przynieś mi długopis i dwa ołówki.

Jeżeli rzeczownik jest niepoliczalny lub w liczbie mnogiej (czyli nie spełnia któregoś z warunków) użyjemy some lub pominiemy w ogóle przedimek.

• There are some ducks in the pond. – Są jakieś kaczki w stawie.
• There are ducks in the pond. – Są kaczki w stawie.

Używamy też a i an jeżeli wspominamy o czymś po raz pierwszy i nasz rozmówca nie wie o czym konkretnie mówimy.

• Thomas works at a restaurant. – Thomas pracuje w (jakiejś) restauracji.
• I have a black cat. – Mam czarnego kota.

Bardzo ważne jest też użycie a i an przed nazwą zawodu lub gdy mówimy o tym, czym coś jest lub kim ktoś jest.

• My wife is a teacher. – Moja żona jest nauczycielką.
• “Inception” is an interesting film. – “Incepcja” to ciekawy film.
• A lion is a cat. – Lew jest kotem.

A czy An?

To proste, a używamy przed spółgłoskami a an przed samogłoskami. Ale uwaga, liczy się wymowa, a nie pisownia. Spójrzcie na poniższe przykłady:

• a uniform – mundur
• an umbrella – parasol

• a yellow car – żółty samochód
• an hour – godzina

The

W odróżnieniu od a i an, tego przedimka używamy, gdy coś jest konkretne, wiadome lub jedyne. Nasz rozmówca wie o czym lub o kim mówimy.

• Repeat the question, please. – Powtórz proszę pytanie (to, które zadałeś)
• I have a dog. The dog’s name is Reksio. – Mam psa. Ten pies ma na imię Reksio.
• Open the door. – Otwórz te drzwi. (jedyne w tym pokoju)
• I wish I could travel to the moon. – Chciałbym podróżować na księżyc. (mamy jeden księżyc)

Pod tę zasadę można też podpiąć użycie the przed stopniem najwyższym przymiotników i przysłówków. Przecież jak coś jest naj- to jest jedyne.

• Ben is the tallest boy in my class. – Ben jest najwyższym chłopcem w mojej klasie.
• Who is the best chess player in the world? – Kto jest najlepszym szachistą na świecie?

---

Czytaj również: Do, make? Czy wiesz jaka jest różnica?

---

Kiedy the, a kiedy — (zero article, czyli nic)?

Niektóre użycia przedimka the (lub jego braku) trzeba po prostu zapamiętać, bo trudno jest je podpiąć pod jakąś zasadę.

Kiedy mówimy o graniu w jakąś grę przedimek pomijamy, ale gdy mówimy o instrumentach to już należy użyć the:

• He often plays tennis on Saturdays. – On często gra w tenisa w soboty.
• Can you play the piano? – Czy umiesz grać na pianinie?

Z kolei przed miejscami takimi jak kościół lub szkoła nie stawiamy the, gdy odnosimy się do celu jakiemu to miejsce służy:

• My grandma goes to church every Sunday. – Moja babcia chodzi do kościoła co niedzielę.
• I don’t want to go to school today. – Nie chcę dziś iść do szkoły.

Ale jak już mamy na myśli tylko budynek, to już użyjemy the:

• I visited my friend at the hospital. – Odwiedziłem przyjaciela w szpitalu.
• My mom went to the school to talk to my teacher. – Moja mam poszła do szkoły porozmawiac z moim nauczycielem.

W niektórych wyrażeniach stosuje się the bez jakiegoś wyraźnego powodu:

• on the radio – w radiu
• at the cinema – w kinie
• call the police – zadzwoń na policję

Możemy też użyć the przed przymiotnikiem. Wtedy tworzymy wyrażenie, które oznacza grupę ludzi dzielących pewną cechę:

• the poor – osoby biedne
• the blind – niewidomi

Zdaję sobie sprawę, że przedimki to jedno z trudniejszych zagadnień w gramatyce, problematyczne również dla osób świetnie znających angielski. Ale nie martwcie się, im więcej kontaktu z językiem (mówionym i pisanym) tym lepszego wyczucia w ich użyciu nabierzecie. A wtedy nie będziecie musieli pamiętać o zasadach 🙂 A tymczasem sprawdźcie co zapamiętaliście. Good luck!

Tekst napisała Paulina, lektorka Fluentbe

---

A, an, the – najczęstsze pytania